Stosujemy własne metody leczenia rehabilitacyjnego, które uwzględniają wieloletnie praktyczne doświadczenie kliniczne oraz aktualną wiedzę medyczną (z dziedziny: neurologii, neurochirurgii, neurofizjologii, patobiomechaniki, kinezjologii, ortopedii, rehabilitacji medycznej i leczniczej, reumatologii, bioniki ruchu) i umożliwiają chorym zdrowienie i powrót do optymalnej sprawności fizycznej i aktywnego życia.
Opis metody, wyniki jej stosowania były przedmiotem pracy doktorskiej obronionej w 1986 na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie.
patologicznie wzmożonego lub obniżonego napięcia mięśniowego
patologicznie zmienionego naprężenia układu powięziowego
patologicznie zmienionego naprężenia układu więzadłowo torebkowego
patologicznie zwiększonego nacisku na przestrzenie międzytrzonowe i stawy międzywyrostkowe
przykurczów czynnościowych
reakcji odruchowo-obronnych w obrębie narządu ruchu
obwodowych zaburzeń naczyniowo-ruchowych, oraz zaburzeń ukrwienia i przemieszczania się płynów ustrojowych, współwystępujących w większości schorzeń i urazów narządu ruchu.
sukcesywnego ustępowania dolegliwości bólowych
wycofywania się odczynu zapalnego
dekompresji korzenia nerwowego lub rdzenia kręgowego
postępującego wycofywania się neurologicznych objawów ubytkowych.
Przedłużające się w czasie zaburzenia w ukrwieniu utrudniają, a często uniemożliwiają, wycofywanie się ubytkowych objawów neurologicznych, w tym czynnościowych zaburzeń przewodnictwa nerwowego. W/w objawy, utrudniają zdrowienie i powrót funkcji fizjologicznych.
Stosowanie MSM jest bezwarunkowo koniecznym etapem przygotowującym pacjenta do stopniowej i precyzyjnej, indywidualnie stosowanej metody ukierunkowanej kinezyterapii (MUK).
MUK ma na celu, w pierwszej kolejności, dalszą normalizację napięcia mięśniowego oraz odtworzenie prawidłowej współpracy grup mięśniowych, działających w układzie synergistycznym i antagonistycznym.
Stosowana w skoliozach, uwzględnia trójpłaszczyznową ruchomość połączeń międzykręgowych, wysoki stopień złożoności funkcji mięśni przykręgosłupowych, czynnościową współzależność ruchomości: tułowia, głowy, obręczy barkowej, obręczy miednicznej i kończyn dolnych oraz wieloaspektowy charakter trójpłaszczyznowego zniekształcenia kręgosłupa.