oporne na leczenie przewlekłe i ostre postacie dyskopatii
chorych w każdym wieku
chorych po zabiegach operacyjnych
chorych, u których leczenie farmakologiczne oraz stosowane tzw. rutynowe zabiegi rehabilitacyjne lub fizjoterapeutyczne, takie jak: fizykoterapię (masaż, okłady cieplne lub zimne, krioterapia, przeciwbólowa elektrostymulacja i inne elektryzacje, ultradźwięki, diatermia, magnetoterapia, laseroterapia), kinezyterapię, balneoterapię, akupunkturę, kręgarstwo, plastrowanie stabilizacyjne oraz różne odmiany terapii manualnej, m.in. metody: R. Mc Kenzie’ego, F. Kaltenborn’a, Neuromobilizacje według D.Butler'a, Ackerman’a, J.E. Upledger’a, B. Mulligan’a, G.D. Maitland’a, J. Cyriax’a A. Bruegger’a, okazały się nieskuteczne.
dyskopatia szyjna lub lędźwiowa, w tym zespoły bólowe typu korzeniowego z uciskiem na korzenie nerwowe lub rdzeń kręgowy, powodująca: neurologiczne objawy ubytkowe, odruchowo-obronne ustawienie kręgosłupa, obręczy barkowej i głowy lub obręczy miednicznej.
bóle głowy i zawroty głowy pochodzenia szyjno-barkowego
zespół bólowy szyjno-barkowy
zespół bólowy kręgosłupa w niestabilności, spowodowany niewydolnością mięśniowo-więzadłową
zespół bólowy kręgosłupa w stanach przeciążeniowych oraz zwyrodnieniowych
zespół bólowy stawów międzywyrostkowych
zespół bólowy mięśniowo-powięziowy
zespół zamrożonego barku
skoliozy (postępowanie zachowawcze oraz przedoperacyjne), wady postawy
oporne na leczenie urazy sportowe
po całkowitym usunięciu przepukliny jądra miażdżystego (dyskopatia)
po nukleoplastyce (dyskopatia)
po microdiscektomii (dyskopatia)
po wszczepieniu sztucznego dysku: szyjnego, lędźwiowego
po operacyjnej stabilizacji dynamicznej typu DIAM
po operacji stabilizującej kręgosłupa z użyciem implantów
po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego, kolanowego, barkowego
po operacyjnym leczeniu kręgozmyku
po rekonstrukcji wiązadeł stawu kolanowego
niedowłady połowicze
niedowłady po uszkodzeniu rdzenia kręgowego
choroba Parkinsona
dziecięce porażenia mózgowe